Grammatisk anarki, hekling & lappeteppe.

Datoen skriv 30.10.2008, U2 har konsert i laptop’en, mangoen ligg i klor og det er på dagen 4 veke sidan eg vakna opp til min fyrste morgon i Madagaskar. Klokka er 09:16 og eg har allereie vore våken i 5 timar takka være mi nye vekkjarklokke, Anders And. Anders And er forresten ei 2-3 veker gammel and som eg uheldigvis kjøpte på veg heim frå byen i går. Han snakkar ikkje norsk, likar ikkje mango, et sin egen drit og trur dagen startar klokka 4. Bortsett frå dette er han utrulig søt, ustabil og feit.

Sidan siste blogg innlegg har eg; nesten lært meg å lage brød, spist usakelige mengdar ris, funne ut at eg ikkje er allergisk mot mango  tatt igjen for 3 år med mangosølibat, bomma på basket korga i 90% av mine seriøse forsøk på å treffa, lært meg litt gassisk, sett; fattigdom, glede, nedbør, sol, ei gravferd der den døde blei frakta på taket av bussen, gamle bilar, nye bilar, store bilar og små bilar, små ungar som gret, gamle menn uten sko på beina og ubeskrivelig takknemmelighet for det ein har.

Men tilbake til overskrifta. Gassisk. Et afrikansk språk, bygd utan struktur og logiske forklaringar. Så lett men likevel så ufattelig komplisert. Eg har bygd min egen teori om at språket blei laga på same måten som nye hus vert laga blant dei som fortsatt tviheldt på naturreligionar og kultur; Først sitt menna seg saman og drikk og kosar seg. Etter eit par timar med sulling, tilaltelse frå forfedre og utallige liter med brennevin går dei i gang med bærebjelkane for så å bygge seg oppover, bortover eller kor det no enn går i den tilstanden dei no er i. At samme framgangsmåten blir brukt når det gjeldt språket veit eg ikkje, men eg vil påstå at det er både bevis og argument for dette i grammatikken og andre finurlege finessar i det gassiske språket.

Eit døme:

Mangataka – å tigge. Rot: hataka. Passiv: A + ng (for lyden sin del) + hataka + ina  Angatahina ( den første h’en forsvinner, k på slutten byttes ut med h og a’en bak k’en forsvinner sidan det allereie er ein a på slutten av ordet. Ikkje det lettaste og ikkje det verste. Eg har høyrt gjetord om eit slags system, men det er til no eit ubesvart mysterium for meg.

No håpar eg mange lurar på kvifor orda hekling & lappeteppe har lurt seg inn i overskrifta mi. Her er sanninga.

På tirsdag var me på besøk på våre arbeidsplassar. Der blei me godt mottatt av smilande menneske som var svært godt nøgde med å mota norsk ”ekspertise”. Forarbeidet var gjort på ein afrikansk måte eg ikkje forsto mykje av, og det var svært interessant å sjå kulturforskjellane innan ledelse og organisering frå Noreg til Madagaskar.

Ingen av arbeidsplassane kunne visa til nokon form for eit program eller papirstykke med retningslinjer for kva me skulle gjera. Gjengangaren var at me fekk tildelt eit tidsrom og frie tøyler. Kva me skulle gjera måtte me sjølve ta ansvar for.

Unntaket var eit kvinnesenter som utdanner hushjepler og syersker. Kva eg i det heile tatt gjer der veit eg egentlig ikkje. Likevel, i god tru på at vi nordmenn kan alt fekk vi tildelt ei gruppe på 60 elevar, 3 timar og ei bok om lappeteppe på fransk. Planen er at eg skal undervisa desse jentene ( som utdannar seg innan handarbeid ), i nettopp handarbeid. Eg ser både logiske bristar og tegn til usikkerhet angåande egen kunnskap og nål og tråd, men ser fram til ein unik sjanse til å undervisa i kvinnearbeid av beste sort. Ellers skal eg stort sett driva med: sport, leik og sang, engelsk, praktisk undervisning ( hygiene, AIDS osv ) og kanskje litt matlaging og data. Gler meg.

Klokka er no 09:43, anda masar, Ingrid kom nett på døra med ein kaninunge, mangoen er spist, U2 har takka for seg, rommet er like rotete som det var då eg begynte og hønseburet snikra seg ikkje sjølv.

Heklande gardshelsing frå Solskinsøya!

PS: grunna begrensa tilgang på internett, tid og egen struktur publiseres ikkje innlegget den 30 okt (som nevnt i teksten) men den 3.nov ( som nevnt i denne bikommentaren ). Når det er sagt synes eg det er på sinn plass å være nokre dagar for sein, de der heima kan sjå på det som dagens leksjon i Afrikansk tidsoppfattelse